Een stap durven nemen

Een januari 2013: ik weet het nog goed. Niet alleen omdat het de start was van het nieuwe jaar, maar ook meteen de start van een nieuw leven. Nja, nieuw leven. Het studentenleven! In plaats van mijn tijd te besteden aan minimaal drie uur reizen op een dag, heb ik nu de tijd om te sporten, rijlessen, koken en jawel stappen!

Niet alleen een zelfstandiger leven was een uitdaging voor mij, ook het klussen in mijn kamer. Hoe ik de kamer aantrof? Met een oud verbruind behangetje, veel stof en een apart bed midden in de kamer. Ik hoop dat daar niemand zich daar langer dan een dag in heeft opgesloten. Een groot deel in de kamer heb ik zelf gedaan. Van behang eraf schrapen tot gaten in de muur dichtplamuren. En van behangen tot verven. Gelukkig met hulp van mijn ouders en vriendinnen, want ik kan je vertellen: klussen is vermoeiend! 

Vandaag, een juni, woon ik alweer vijf maanden op kamers in Eindhoven. Een vreemde stad met weinig bekenden was voor mij toch best een stap. Maar wat zeg ik, vijf maanden? De tijd is omgevlogen, geen moment spijt gehad. Mezelf overigens ook geen moment eenzaam gevoeld. Ik ben blij dat ik deze stap genomen heb en wat ik dan ook alleen maar kan zeggen tegen de twijfelaars om op kamers te gaan wonen: doen!